ریاضی با طعم لذت

قاعده ی امتحان و تصحیح روشی برای حل معادلات با تصحیح مقداری به مجهول است؛ اگر موقع امتحان، شرایط داده شده برآورده شوند، این مقدار به کمک تناسب ساده ای تغییرداده می شود. به عنوان مثال، برای حل x+x/4=30، هر مقدار مناسب برای x، مثلاً x=4، در نظر بگیرید.x+x/4 به جای آن که 30 باشد برابر 5 است. چون 5 را باید در 6 ضرب کردتا عدد مطلوب 30 را بدهد، جواب درست باید 6×4 یا 24 باشد.

این روش توسط مصریان قدیم (ح 1800 ق م) به کار می رفت؛ بسیاری از مسائلی که در پاپیروس های مصری دیده می شوند، ظاهراً به کمک امتحان و تصحیح حل شده اند. دیوفانتوس در کتاب خود (اریثمتیکا) از شیوه ی مشابهی برای حل دستگاه معادلات استفاده کرد.

دستنویس بخشالی (2)هندی (ح 600 م) شامل چند مسئله است که به کمک امتحان و تصحیح حل شده اند قدیمی ترین حساب عربی خوارزمی، قاعده ی امتحان و تصحیح را شرح داده است.

ریاضیدان ایتالیایی، فیبوناتچی(لئوناردوی پیزایی؛ ح 1200) رساله ای منتشر کرد که به مسائل جبری اختصاص داشت و همه به کمک امتحان و تصحیح حل شده بودند. حساب یوهان ویدمان (3) که در 1498 در لایپزینگ منتشر شد؛ نخستین کتابی است که در آن علامت های + و - دیده می شوند.

 این علامت ها در رابطه با مسائلی که با امتحان و تصحیح حل شده بودند، برای نشان دادن زیادتی یا نقصان مطرح شده بودند. نخستین ویرایش مجموعه ی حساب، هندسه، نسبت و تناسب (4)(1494) اثر راهب ایتالیایی، لوکاپاچولی، قاعده ی امتحان و تصحیح را مورد بحث قرار داده و به کار برده است. در انگلستان رابرت رکورد قاعده ی امتحان و تصحیح را در کتاب حساب خود، سرزمین هنرها (5)(1542) وارد کرد.